Een losse foto negeert de geschiedenis van het gefotografeerde object . Met de fotografische vastlegging van een moment in de historie wordt onverbiddelijk het fragment als een waarheid gepresenteerd terwijl het gefotografeerde object een luttele seconde later al weer een andere ‘waarheid’ kent waarvan de foto geen kennis draagt. De foto is zo beschouwd ‘alleszeggend’ over dat ene korte moment, maar ‘nietszeggend’ met betrekking tot het gefotografeerde object. Dat ‘is’ immers niet slechts ‘zo’ zoals het op dat ene moment werd vastgelegd.
Peter Nicolaï onderzoekt hoe het gebruik van foto’s in een groter geheel een mogelijkheid biedt om de factor ‘historie’ in de beleving terug te brengen en zo het triviale karakter van de ‘losse’ foto te ontstijgen.
In zijn werk dat hij als ‘CONVERSATIONS’ aanduidt, brengt hij twee foto’s samen die beide in gesprek met elkaar raken en aftasten wat hen verbindt en scheidt, zoals dat gebeurt bij mensen die elkaar ontmoeten.
In ‘SEQUENCES’ probeert hij de historie (als tijdlijn) terug te leiden in de foto-beleving; een poging om te ontsnappen aan ‘de zachte moord’ (Susan Sontag) die met het ‘schieten’ van de foto wordt begaan. Goed beschouwd heeft immers de enkele foto een dodelijk karakter omdat die onverbiddelijk een moment in de tijd heeft vastgelegd en buiten de geschiedenis heeft geplaatst.
In wat Peter Nicolaï ‘STORIES’ noemt, wordt tijd/historie binnengehaald. Dat doet hij door een enkele foto van datgene wat zich afspeelt voor de camera waarmee het wordt vastgelegd, te deconstrueren en vervolgens in een rangschikking van zijn fragmenten als één verhaal in beeld te brengen.